Princip-menn..

Rólega farið af stað eftir áramótin, skakklappaðist á bretti í gærkvöldi í um hálftíma, kemst ekkert í dag, en reyni að komast á morgun í sprettina.  Strengirnir eftir handboltann eru að hverfa, svo þetta stefnir allt til betri vegar.

Nú sér maður yfirfull blöð með auglýsingum um öll „Átökin“ í hinu þessu.  Það eiga allir að koma í „átak“!  Hvernig væri að fólk bara byrjaði í einhverju sem það getur hugsað sér að það hafi gaman af og taki það hægt og rólega, nokkur skipti í viku og líti alls ekki á viðkomandi atferli sem átak, heldur sem upphaf að breyttu lífi.  2 kíló eða 20 kíló eftir 12 vikur skiptir engu, heldur að það að vera ennþá að iðka það sem hver og einn hefur valið sér og vonandi hafa gaman að.  Það er í fyrstalagi  eftir 12 vikur sem fólk á að fara að huga að „markmiðum“, ef það er það sem það vill.

Sá í sjónvarpsfréttum RÚV í kvöld, bráðskemmtilega frétt um skipulagsmál í Kópavogi.  Nenni nú  ekki  að lýsa þessu í smáatriðum.. Gunnar Birgis, Samherjafrændi og endalóð verður að duga.  En  það voru orð Páls Magnússonar framsóknarmanns staðgengils bæjarstóra sem vöktu kátínu mína en enga sérstaka undrun, en hann sagði „málið er auðvitað svolítið óvenjulegt, en alls EKKI óeðlilegt!!!“  Geri fastlega ráðfyrir því að Guðbrandur Úrsúluson blaðberi í Kjarrhólmanum  hefði fengið sömu málsmeðferð.