138 maraþon eftir áttrætt..

Hitti sjúkraþjálfarann í morgun og gekk inn til hans óhaltur og fínn, en það var ekki sömu að segja hálftíma síðar.  Djöfull meiddi hann mig drengurinn, en væntanlega nauðsynlegt að rífa þetta svolítið upp til að fá almennilegan bata í blessaðan kálfann.  Þannig að ég tók það rólega í kvöld á bretti í hálftíma til að hreyfa mig þó eitthvað. 

Las ansi skondna grein á netinu í dag og hef sett hana hér inn hafi einhver áhuga á að lesa hana (til vinstri undir „SÍÐUR“).  Greinin fjallar um hvað fær fólk til að hlaupa maraþon aftur og aftur og jafnvel í hundraða tali.  Don McNelly er nefndur til sögunnar en hann er 85 ára og hefur lokið 707 maraþonum og þar af 138 síðan hann varð áttræður.   Saga Bob Sarocka er rakin, en hún er sennilega nokkuð keimlík mörgum raunveruleikasögunum héðan frá Íslandi, hvernig fólk hefur byrjað hlaupin og endað í maraþonum.  Saga hans er þó merkileg að því leiti, að þegar hann hljóp LaSalle Bank Chicago maraþonið 1996, þá hljóp hann um 35 km öklabrotinn og ávann sér tilnefningu til „Hlaupafífl hlaupsins“.  Ágætt að hafa hann í huga þegar harðnar á dalnum í verkefnum framtíðarinnar.

Athugasemdir

[Börkur (IP-tala skráð) 17.10.2006 kl. 23:10]

Heyrðu kallinn, þú skrifar hér um hundgamlan kall sem hleypur ekki maraþon nema að hann sé öklabrotinn en þú ert strax flúinn á fund sjúkraþjálfara um leið og þú finnur að kálfinn er ekki lóðréttur......hvar er þingeyska harkan? ......eða var það eyfirska harkan og þingeyska loftið.....man aldrei þessa málshætti eða hvað maður á að kalla þetta :)